Çocukluğumun karanlık ve sobasız, bir süre sevilip sonra unutulmaya bırakılan eşyalarla dolu salonlarından 30’larıma taşıdığım şeylere bakıyorum. Varlığını, kütlesini, kokusunu hissetsem de hiç gözümü dikip bakmamışım çoğuna. Neye benziyorlar, kulağıma neler…
Nereye gideceğini bilmediğimiz ama yoldan çıktığından emin olduğumuz, dürüst olmak gerekirse rotası hakkında pek de umut beslemediğimiz ülkede, maddi ve manevi kayıpların ortasında, alışveriş platformu linklerinin bize hala alım gücümüz varmış…
Bir ekrana bakmanın insanı sakinleştirmesi bugünlerde pek olası değil, eğer izlediğimiz sevdiğimiz bir sanatçının videosu ya da konseri değilse. Algılarımızı başka bir dünyaya açıp hayatımızın bildiğimiz biçimini geride bırakırken bu videolara…
Şarkılarla birçok şeyin sağlamasını yapmak mümkün. Yıllar önceki heyecanlar duruyor mu, hiç çıkamayacağız sandığımız kuyuların yerini dahi unutmuş muyuz, vücudumuzdaki görünür/görünmez izler ufalmış mı, karanlık odalara kilitleyip ölmesini beklediğimiz korkular seneler…
Yeni bir eve yerleşmenin getirdiği bir gece mesaisi var: Evin gece seslerini öğrenmek. Buzdolabının çıtırtıları, son iki yılı aynı odada geçirdikten sonra salona terfi ettirdiğin çeşitli bitkilerin yapraklarını açıp kaparken birbirlerine…
Hayatı gerçekten tatlı kılan şeyler, kovalanan büyük hedeflerin kıyısında köşesinde kendi mütevazı yerinde, çoğunlukla kendiliğinden olup bitenler. Uykulu bir öpücük, yatakta döndüğünde çarşafın serinliği, akşam yapraklarını kapayan çiçeğin hışırtısı, uyuyan kedinin…
Zihnim düşüncelerle meşgulken bir şarkının o anın fonunda kalmaya razı gelmeyip kemiklerime tık tık vurarak kapımı içeriden çalmasını seviyorum. Heather Woods Broderick adını Efterklang ve Horse Feathers’dan hatırlıyor olabilirsiniz. Ya da…
Bu blogda “bazı şarkılar” kelimeleri kaç kere yan yana geldi bilmiyorum ama bu not da öyle başlayacak. Bazı şarkılar hayatına gireceği zamanı, yeri ve biçimi kendisi seçiyor. Beşinci Sharon Van Etten…
Kendin dışında bir insanla gerçek bir bağ kurabilmek çok zor ve harika (kendinle bağ kurmak bile zorken). Her bağ yanında yeni kaygılar ve korkular getiriyor ama hayatı tek başına taşımıyor olma…
Başımıza gelen her kötü şeyi yeterince uğraşırsak dönüştürebileceğimize inanmayı seviyoruz; ilhama, sanata, hayat dersine ya da kullanışlı başka bir şeye. Phil Elverum (Mount Eerie), eşini kanserden kaybettikten sonra yazıp kaydettiği albümü…