Bu blogda “bazı şarkılar” kelimeleri kaç kere yan yana geldi bilmiyorum ama bu not da öyle başlayacak. Bazı şarkılar hayatına gireceği zamanı, yeri ve biçimi kendisi seçiyor. Beşinci Sharon Van Etten albümü Remind Me Tomorrow‘daki Memorial Day de uygun gördüğü zamanda bir saplantı gibi girdi beynime.
İncecik bir çığlığa dönüşmek isteyen “You will run” cümlesini metalden bir çerçeveyle zihnimin duvarına çakan karanlık synth’ler ve duygu merdiveninin çürümüş basamaklarından gelen çatırtılar arasında yönsüz, lineer zamanın dışına çıkmış, teknolojinin bana sunduğu loop yetkisine dayanarak asılı duruyorum. Önceki albümlerde alıştığım yakıcı gitar riff’leriyle değil, kör bir bıçak gibi derimi çizen bozulmuş seslerle, yumruk yaptığım elimi kaldırıp boşluğa vuruyorum. Boşluk katı bir şey olabiliyor, mukavemet gösteriyor.
Sharon Van Etten ve harika ekibi, KCRW’daki performanslarında albümdeki tüyler ürperticiliğinden hiçbir şey kaybettirmeden çalmış Memorial Day’i. Defalarca izleyip kendisini yeniden sahnede göreceğim günü hayal ettim.