Kendin dışında bir insanla gerçek bir bağ kurabilmek çok zor ve harika (kendinle bağ kurmak bile zorken). Her bağ yanında yeni kaygılar ve korkular getiriyor ama hayatı tek başına taşımıyor olma hissi o kadar çekici ki, her şeyi göze alıyoruz. Sonunda bazen (çoğu zaman) kalbimiz blenderda çekilip boğazımıza diziliyor. Omurgamızın dağılmış parçalarını toplayıp yürümeye devam ediyoruz. Lucy Dacus, Night Shift’te tam da böyle bir hikayeyi anlatıyor. Bir ayrılığın hiç kaybolmayacakmış gibi gelen ağırlığı, 04:10’da giren fuzz’lı gitarla her şeyin hayatın gerektirdiği gibi geçip gideceği gerçeğine yol veriyor.
İlk albümü No Burden’la 2016’da dikkat çeken Lucy Dacus, 2018’in en iyileri listelerinde yer alan Historian‘la yerini sağlamlaştırdı. Kendisi gibi son yıllarda sağlam adımlarla radarlara giren Phoebe Bridgers ve Julien Baker ile boygenius‘ı kurdu. Bana Sharon Van Etten ve Daughter dinlediğimde hissettiğime benzer, çalkantılı duygular yaşatıyor.