[feat. Haziran sayısından]
Sherlock Holmes’un dizi uyarlaması olan Sherlock’ta sevgili detektifimizden öğrendiğimize göre, insan bir ada ihtiyaç duyduğunda ilkin etrafına bakar. Bu gizli bilgilerinizi sakladığınız bilgisayarlarınızın şifresi için geçerli olduğu gibi, müziğinizi altında icra edeceğiniz mahlas için de geçerlidir. Hayatımıza Portlandlı indie rock grubu Menomena’yla giren Brent Knopf da elindeki grup dışı materyali geliştirmek istediğinde etrafına bakıyor ve çocukken sık sık yürüyüş yaptığı Mount Hood yakınındaki şelaleyi kendine isim olarak seçiyor.
Sene 2009. Knopf’un Portland ve New York’ta bulunan yaklaşık 30 müzisyen dostuyla kaydettiği şarkılar, ilk albüm Intuit’i oluşturuyor. Albümün öncü kuvveti I Say Fever tansiyonu ve ustalıklı animasyon videosuyla derinin altına hemen yerleşiyor. Brent Knopf’un ölçülü ama gücünü hissettiren vokali, rotayı belirleyen klavye ve bilgisayar efektleriyle yeni ve taze bir ses hava sahamızı şenlendiriyor. Menomena geride kalıyor, Ramona Falls Knopf’un öncelikli işi oluyor.
Üç yıl sonra Knopf, daha küçük bir kadro ancak daha büyük bir sound’la geri dönüyor. Davulda (Menomena’daki eski koltuğunun yeni sahibi) Paul Alcott, gitarda Matthew Sheehy ve bas gitarda Dave Lowensohn var. Elimizdeki albüm Prophet. Açılış parçası Bodies Of Water’ı dinlediğimde, cömertçe ortalığa saçılan distorsiyonlu gitarlar ve efektlerden anlıyorum ki şelalenin taşıdığı su artmış. Bentleri zorlar, döküldüğü yerde derin oyuklar açar olmuş. Ramona Falls’un müziği şimdi genleşen bir evren. Daha katmanlı, daha yankılı, daha göksel. İnce ince işlenmiş bu ses evreni içinde süzülmek, şarkıları her dinleyişte başka bir detaya takılıp manzarayı o açıdan seyretmek mümkün. Şurada biraz cızırtılı bilgisayar efekti, orada gitar çınlaması, beride uçuşan ziller, aniden sakin bir piyano, arkandan koşarak geçiveren davul, birbiri üzerine eklemlenen katmanlar. Knopf’un vokali bu ses asteroidlerinin arasından ilerleyen, manevra kabiliyeti yüksek bir gemi. Sqworm ve Brevony gibi gerilimli şarkılarda iyiden iyiye somutlaşan, insana kendini ufacık hissettiren galaktik orkestrayı yöneten maestro.
Prophet, her biri aslında birer gök cismi olan insanların birbirlerine yaklaşıp uzaklaşmasını, kendi yörüngelerini bulma çabasını ele alıyor. Bu bağlamda If I Equals You bir orbit arayışıyken Proof, Güneş tutulmasına tekabül ediyor. Archimedes Plutonium umutsuz bir uydu. Kapanış parçası Helium ise sakince yok olmayı bekleyen bir beyaz cüce. Brent Knopf peygamber değil, tanrı gibi elinde tutuyor tüm ipleri. Özenle yarattığı tını ipliklerini düğüm olmalarına izin vermeden bir kubbe halinde örüyor. Ve cepleri daha çok iplik dolu. Buradan çok uzaktaki galaksilere yol olacak kadar.
Brent Knopf’un kaleminden Prophet’in yapım süreci şurada anlatılıyor.
No Comments