Son 1 aydır hayatımın soundtrack’i olduklarına göre benim için çalıyor. İzmir çıkışlı punk grubu Kilink‘ten Tarık Töre ve Mertcan Mertbilek, davulcu Rana Uludağ‘ı da kadrolarına katıp Palmiyeler’i oluşturmuş. Bunu ta 2013’te yapmış ve üzerine bir de EP kaydetmişler. Neden ilk EP’leri Palmiyeler‘i yayınlamak için geçtiğimiz Mart’a kadar beklemişler bilmiyorum ama gördüğüm kadarıyla müzikleri dinleyicisini buluyor. Her gün biraz daha fazla.
Palmiyeler’in müziğinde reverb’lü gitarlar, hülyalı vokaller, akla yapışan melodiler var. 60’ların surf gruplarından jangle pop ve indie’ye çekilen bir çizginin üzerinde konumlanıyorlar. Onları henüz canlı izleyemedim ama şarkıları Sonic’in tüylü poposuyla uyandığım sabahlardan neme doymuş öğle saatlerine, kaldırım kenarlarını işgal eden hamam böceklerinden kaçtığım akşamlara ve muhtelif büfelerde tost gömdüğüm gece yarılarına kadar zihnimde dönüyor.
Güneş yanığı gibi bir his bırakan “Aşkından ölüyorum ben” cümlesiyle açılıyor EP. Hayatın anlamsızlığı, taşan bardaklar, iyileşmeye mecbur yaralar moral bozmadan, yazın kendine has umursamazlığı içinde akıyor. Gündemin, sıcağın, yılgınlığın içinde bir esinti gibi Palmiyeler. Güzel gölge veriyor. Nefes aldırıyor. Bence siz de onlarla hemen tanışmalısınız ve önümüzdeki ilk Palmiyeler konserinde biralarımızı sallayarak dans etmeliyiz.
No Comments