Ölümden ve kanserden çokça bahsedilen bu günde ben de bir iki laf etme ihtiyacı duyuyorum. Hatta hayatının bir döneminde kanserle içli dışlı olmuş biri olarak buna hakkım var diye düşünüyorum.
Ölüm haberlerinin, özellikle kanser hastalarının ölüm haberlerinin veriliş şekli bana hep çok çirkin gelmiştir. Yaşam mücadelesini kaybetti, kansere yenildi, yenik düştü, karşı koyamadı… Sanki ölüm ölenin kabahati, sanki ölmek zayıflık, ölmek yenilgi. Hele kanser hastasıysa “Zaten kansermiş” cümlesi dökülüveriyor ağızdan hemen. Kanseri insana çullanıp ümüğünü sıkan bir canavar olarak mitleştirmek sağlıklı değil. Özellikle kanser hastaları için. İnsan başa çıkılamaz olduğunu düşündüğü şeyle nasıl başa çıkar?
Kanser hastalarını potansiyel ölü olarak gören kitlenin, bu düşüncenin hastalar üzerindeki etkisini anlayacak kabiliyete sahip olmadığını düşünüp onlara daha az kızmayı seçebilirdim ama beyin de ara sıra kullanılması gereken bir organ; kullanınız. İnsanların acıyan ve ısrarcı bakışları ve soruları yüzünden tedavisi boyunca evinden çıkmak istemeyen kanser hastaları var, biliyor musunuz? Kanser, tedavi süreci zor ve yıpratıcı olan bir hastalık. Ah-vahlarınızla, münasebetsiz kelime seçimlerinizle, düşüncesizliğinizle süreci daha da zorlaştırmanıza gerek yok. Kanser = ölüm değil. O yüzden tanıdığınız biri kanser olduğunda sanki ölüme senet imzalamış gibi şoka girip ne kadar üzgün olduğunuzu anlatmayın. Buna ihtiyaçları yok. İyileşeceklerini bilmeye ihtiyaçları var ve teşhis zamanında konmuşsa öyle de olacak.
Steve Jobs’un ölümüyle bir defa daha insanların ölen bir figürün ardından, onun yaşamından ilham alma çabasını görüyorum. Bir nevi geri dönüşüm. Herkes ünlü konuşmalarını izliyor ve herkes kendi hayatındaki seçimleri haklı çıkaracak şekilde yorumluyor onları, ben de aynısını yapıyorum. Herkes halihazırda yapmakta olduğu şeyin iyi olduğuna inanmak, kendine tutunmak istiyor çünkü. Bu normal. Sadece, kanseri ölümle eş anlamlı görmeye, ölümü de bir yenilgi kabul etmeye karşıyım. Hayat, skor tabelasına indirgenecek bir şey değil.
No Comments