Kar, yağdığı yerdeki tüm sesleri emiyor. Zamanı bir çeşit koza içinde yavaşlatıyor. Camdan sızan soğuk beyaz ışığı eziyor içerinin sıcak sarı ışığı. Sağ elim çizik içinde olduğuna göre Sonic’in tırnaklarını kesmemizin vakti gelmiş. Komşulardan biri şarkı söylüyor. Yıllar içinde hatırladığım kadarıyla 4 defa izledim Mogwai’yi. Her seferinde farklı şarkılara takıktım. Friend of the Night, Batcat, Rano Pano, Remurdered. Her seferinde bir noktada dünyayla bağlantımı kesip müzikte kayboldum. Her seferinde konser sonrası kulaklarım çınladı (bu defa en yakınlarında olduğum için daha fazla). Şimdi Hunted By A Freak‘in ses dalgaları sakin sakin yayılırken içimde, çift çoraplı ayaklarımı minderler arasına sıkıştırıp “Buyrun”, diyorum. “İşitme yetisi için endişe duyan birinin konser fotoğrafları”.
No Comments