Jane Birkin zarafeti, gülüşü, taranmamış saçlarıyla yakından gördüğüm en etkileyici kadınlardan. Japon müzisyenlerin icrasıyla Serge Gainsbourg şarkılarını söylediği konser boyunca, hayatının bir dönemini birlikte geçirdiğin birinin ölümünden yıllar sonra onun şarkılarını söylemenin nasıl hissettireceğini düşündüm. Birkin’inki bizim hastalıklı nostaljilerimize benzemiyor. Arada bir yapılan eğlenceli bir anma gibi.
Jane Birkin sings Serge Gainsbourg “Via Japan” etkinliğinin amacı, tsunamiden zarar gören Japonya’ya yardım etmek. “Aynı acıları Türkiye de deprem yüzünden yaşıyor, siz burada yaptığımızı anlarsınız” diyor Jane Birkin. Bazılarının hiçbir şey anlamadığını söylemiyoruz.
Birkin setlist’ten teşekkür edeceği insanlara kadar (arabada unuttuğu telefonunu geri getiren taksici dahil) her şeyi kartonlara yazmış. Her şarkıyı yarı Fransızca yarı İngilizce anlatıyor. Gainsbourg şarkıları edebiyat dersi gibi, Birkin’in anlatımıyla daha da esprili oluyorlar. Comic Strip’in efekt kısımlarını ne Bardot ne de Birkin’in canlı söyleyemediğini öğreniyoruz. Kemancı Hoshiko Yamane ise seyircilerin arasında dolaşarak onların yapamadığını yapıyor, Birkin’den övgüyü kapıyor.
Kalabalık içinde olmama rağmen tek başıma izliyormuş gibi Jane Birkin’le başbaşa hissettiğim konserden sonra 2008’de çektiğim yukarıdaki fotoğrafa baktım. Şimdi orada olsam başka türlü hissederdim herhalde. Belki “Maintenant tu es avec les anges” gibi saçmalardım içimden.
Konserden fotoğraflar flickr’da.
No Comments