İnan Özdemir’in Kings of Convenience konserinin ardından yazdıklarını okuyordum, odalarda kulaklıkla müzik dinlemek ve müzisyenlerin çorapları üzerine düşünür halde buldum kendimi. 13-14 yaşımdan bir fotoğrafım geldi aklıma. Pijamayla yatakta oturuyorum, kulağımda walkman, çoraplarımın parmakları delik, posterler, fotoğraflar ve müzik dergilerinden kesilmiş yazılardan duvarın rengi görünmüyor. Seloteyple inşa edilmiş bir evren. Şeffaf bantlar zayıfladıkça, geceleri ikide birde üzerime çöken bir evren.
Dave Smallen’ın son albümü Desolation’ı dinlerken, şarkıların anlattığımdan çok da farklı olmayan bir odada ortaya çıktığını hayal ettim. Bir adam, bir oda, bir gitar, bir piyano, bir mikrofon, bir bilgisayar… Pencereleri ne kadar dışarı baksa da, odaların kendisi içe bakma dürbünleri gibi. Bir yerde yaşadıkça, anı ve düşünce biriktirmek kaçınılmaz. Bu birikinti insana bazen Further and Further’daki gibi “bütün bu hatıralarla ne yapacağım?” diye sorduruyor. Mekan, içinde yaşandıkça her adımda seni gösteren oklarla doluyor. Bu yüzden yalnız kalmak, inzivaya çekilmek kendini ameliyat masasına yatırmanı kolaylaştırıyor. Yalnız yaşanan odalar, anestezik bir uzam. Periyodik olarak ev değiştirmek de aynı sebepten gerekli.
Smallen, Desolation’ı loş bir odada, tek başımıza ve yüksek sesle dinlememizi tavsiye ediyor. Karanlıkta kendisiyle karşılaşmış gibi korkulu ve boğuk bir çığlıkla başlayan albümü 2012 kışı boyunca, yatak odasında yazıp kaydetmiş. Anksiyete, panik, öfke, nostalji, pişmanlık gibi pençesini sürekli etine geçiren duygularıyla hesaplaşmanın peşindeymiş. Duyguların düşüncelerden daha gerçek olduğunu ve ancak kabul edilip açıkça ortaya konduklarında kendisini rahat bıraktıklarını yazıyor albümle ilgili blog girdisinde. Diyor ki: “Planlar, stratejiler, endişeler kader anı vuku bulana kadar geleceğimizin karanlık boşluklarını dolduran uçucu sislerdir”.
Zonklayan beynini biraz tatile çıkarıp, canının ne istediğini bulmaya çalışanlara iyi bir yol arkadaşı Dave Smallen. Onunki, her enstrümanın kaydında yeniden yaşanıp didiklenmiş duyguların müziği. Çokça gitar, cesaretli bir vokal ve üzerine düşünülmüş (üzerine yaşanmış) sözler. On yıldır müzik yapan bu adam, ömrünün geri kalanında da odalara, salonlara, viyadüklere, tarlalara ve kostüm atölyelerine müzik yapsın.
<a href=“http://davesmallen.bandcamp.com/album/desolation” data-mce-href=“http://davesmallen.bandcamp.com/album/desolation”>Desolation by Dave Smallen</a>
No Comments