Angel Olsen // Burn Your Fire For No Witness

[Jagjaguwar – 2014]

İki haftadır orasına burasına bir şeyler ekleyip çıkarıyorum yazının. Bir gripten bahsediyorum, onu silip hiçbir şey yapmaya hevesim kalmamasından bahsediyorum, onu silip kediden bahsediyorum ama bir türlü yayınlanacak bir şekle sokamıyorum. Hayatla ilişkim de tamamen böyle şu günlerde. Kafamda düşünceler oluşturmakta zorlanıyor gibiyim. Hem beynim hem bedenim uyuşuk. İşte yine açtım sayfayı karşıma, zihnimi müzikle tokatlaya tokatlaya ayıltmaya çalışıyorum. 

Albümler uzun zamandır ilk dinleyişte tesir etmiyor. Gripken, ateşimin nispeten düşük olduğu akşamlardan birinde gözlerimi kapayıp Angel Olsen‘ın ikinci LP’si Burn Your Fire For No Witness‘ı dinledim. Olsen, 2011’de yayınladığı ilk EP Strange Cacti ile radarlara girmişti. Bir gitar ve ruh dolu bir vokaldi kulağımızdaki. İlk stüdyo albümü Half Way Home (2012) gücünü yine Olsen’ın vokalinden ve anlatısından alıyordu. Burn Your Fire For No Witness ise geleneksel grup yapısına daha yakın duruyor. Kimi zaman içedönük ve lo-fi, kimi zaman tüm dünyayı karşısına almaktan çekinmeyen vokallere cızırtılı gitarlar, davul ve org ekleniyor. Karşımızda Angel Olsen’ın şimdiye kadarki en rock hali var. Şarkılar akustik gitarın yalınlığıyla yangın yeri gibi rock düzenlemeleri arasında salınırken, hep birlikte müzisyenin, müziğini şekillendirişine tanık oluyoruz.

Kulağa kendi kendine konuşuyormuş gibi gelen Unfucktheworld‘ün vokalinden yalnızlık kutlaması Hi-Five‘a, White Fire‘ın yorgun melankolisinden Stars‘ın heyecanlı davullarına albümde takılıp kalınacak bir dizi değerli an var. Angel Olsen ateşi biraz daha harlamış, çevresine topladığı kalabalık da mutlaka artacaktır.